SUMit Roostersoftware > Noot > September 2003 > Diner

English · Zoek...

Huh, pardon? Food mompel ik terug. Het is een mooie zonnige septemberdag. Het is lunchtijd op een terrasje van het Teylertje (www.teylertje.nl) aan het Haarlemse Spaarne. Het gezelschap is aangenaam: Annet, een wereldbruid die ik al 2 jaar niet gesproken heb. Dus, stoor ons alsjeblieft niet. We hebben 2 jaar bij te praten en zitten bovendien te eten.

De vragensteller houdt vol. No, no, I mean this dish. What is the name? Ik kijk op en zie een oudere toerist. "Ragoût met brood" zo wijs ik hem tenslotte aan op de kaart. But don't worry, order anything. All food is good geef ik hem nog als advies mee. Zo makkelijk kom ik er niet van af. Z'n vrouw komt erbij.

Het gebeurt me regelmatig dat mensen spontaan vragen aan me stellen. Waarom ze mij daarvoor uitzoeken is me vooralsnog een raadsel. Ik geniet ervan om dat soort gesprekken binnen enkele seconden een onverwachte wending te geven. De score van dit weekend: Zaterdag, Station sloterdijk, waar is perron nummer zeven? Richting dat bordje waar zeven op staat mevrouw, maar... bent u zich er wel van bewust dat die trein richting het zuiden gaat, zelfs helemaal naar Breda? Ik moet naar Rotterdam. Nou dat is dan ook toevallig, dat is richting zuiden! Zaterdag, Haarlem, wat eet u? Food! Zaterdag, Schiphol, gaat deze lift naar de vertrekhal? Ja, wilt u vertrekken? Nee, wij komen net aan. O, u misbruikt de vertrekhal om aan te komen? Ja, want dan kan onze zoon makkelijker voorrijden. Zondagavond, Trein den Haag centraal richting Arnhem Gaat deze trein naar Arnhem? Zeer waarschijnlijk wel mevrouw, in ieder geval tot Utrecht. Ik heb vaak de neiging om te antwoorden met met wat zangregels van Wim de Bie: Ik weet het ook niet, ik heb geen idee. Het kan mij niet schelen, ik zit er niet mee!

Wat drink ik, willen ze weten, wijzend op het Limburgs Brand biertje. In hun accent traceer ik iets Oost-Europees. Met een simpel beer kom ik er niet van af. Ik moet het aanwijzen op de kaart. Goed, ik zie er kennelijk uit als culinair deskundig. Hm, laat ik dat als een compliment beschouwen.

You see, we do not know German and Holland food. Het Nederlandse menu is voor deze oudere toeristen waarschijnlijk totaal onleesbaar. Een déjà vu versoepelt m'n gemoed. In China heb ik dezelfe taktiek toegepast als ik de menu kaart niet kon lezen. Dan kijk je bij andere mensen op tafel, zoekt naar iets smakelijks en bestelt hetzelfde.

Of er ook toetjes en voorafjes zijn? Oeps, nu wordt het ingewikkeld. Dit is eigenlijk een koffiesalon, waar je ook prima een biertje kunt drinken. Je kunt er ook wel een broodje bij bestellen als lunch maar dan houdt het wel op. Een portie bitterballen gaat al te ver.

Het wordt nu een heel gesprek. Het blijken twee Russische toeristen. Ik verwelkom hen met de paar woordjes Russisch die ik machtig ben. De stemming stijgt onmiddellijk met sprongen.

We nemen samen de volledige menukaart door in zo eenvoudig mogelijk Engels. Annet vindt een soep van de dag als voorafje. Met grote pret wijs ik hen tenslotte op de Russische koffie, met Rum erin. Wat rum met Rusland te maken heeft weet ik niet, maar het plezier is er niet minder om. Die koffie lijkt me een prima toetje.

Even later zitten ze te genieten van hun lunch: soep van de dag, ragoût met brood en bier.

Daarna komen ze opgetogen afscheid nemen. Thank you very much for the dinner. It was very good, Spasiba!
Rare jongens die Russen. Wat zouden ze vanavond voor ontbijt gaan eten?

Tot de volgende noot,
Henk Jan Nootenboom