Broek

Zondag, 12 augustus 2001
Er ontbreekt een broek aan de waslijn. Wat vreemd, ik heb toch twee nette broeken te drogen gehangen. Toch hangt er nu werkelijk nog maar één.

Waar is die andere gebleven? Diefstal? Nee, hoogst onlogisch. M'n broekmaat is niet echt gangbaar. De broek is slechts geschikt voor een "klein" publiek. En welke tamme idioot steelt er nu één broek als er twee identieke exemplaren voor het grijpen hangen? Wie de ene mooi vindt zal de andere ook meenemen.

Het raadsel is al snel op gelost. Het is de wind die de broek heeft meegenomen. Het ding ligt nu in de tuin van de buren, smerig te worden in de regen.

Wat te doen? De avond is al zowat voorbij, te laat om nog aan te bellen. Het probleem is ook niet urgent. Op het moment werk ik in SUMit HQ, waar de dresscode uiterst informeel is. En mocht ik nog acuut een nette broek nodig hebben, er hangen er nog een paar in de kast. Ik wens die ene broek een goede nacht, zo in de frisse buitenlucht.

De volgende morgen zijn die buren zijn niet thuis. Wat nu? Brutaal de tuin in lopen om m'n eigendom te pakken? Dat voelt op één of andere manier als diefstal, ook al is het mijn eigen broek.

Buurvrouw Toos, de petemoei van de straat, staat de gemeenteperkjes te schoffelen. Zij kent alles en iedereen in de buurt. O, maar die mensen zijn niet thuis, want de fietsen staan niet voor de deur. Ik zal ze straks wel even bellen. Het is me best. Die broek heeft geen haast, geen prioriteit ook. Ik spoed mij richting toetsenbord en beeldscherm.

Even later belt buurvrouw Toos. Zij heeft inmiddels de broek in handen. Natuurlijk heeft de hele buurt zich bemoeid met dit voorval.

  • De buren van buren vroegen zich af waarom ik zelf niet m'n broek ben wezen ophalen.
  • Zucht. De dorpscultuur in dit stadje benauwt me.
  • Hebben die mensen werkelijk niets beters te doen dan de ganse dag op elkaar te letten?
  • Worden Nederlanders hun eigen gezeur nooit eens moe?
Maar goed, inmiddels hangt de broek gewassen en gestreken in de kast, ver buiten bereik van de wind. En daar blijft hij voorlopig mooi hangen.

Over een week ga ik het vliegtuig in, ver van waslijn en dorpscultuur. Tegen de straalstroom in ga ik westwaarts, richting zon, liefde en ruimte. In m'n rugzak gaan slechts wat T-shirts, een paar korte broeken, de laptop en een flinke dosis vrijheid. Verlost, eventjes verlost, van het Nederlandse gezever.

Tot de volgende week, vanaf de andere kant van de oceaan,
Henk Jan Nootenboom

Getrouwd 17 augustus 2001: Simone Ploeg en Mark van Dijk. Proficiat.